Afscheid. Een woord dat mij altijd pijn doet. Ik hou er niet van, ik wil het niet, ik krijg er pijn van in mijn buik. Maar soms is het onvermijdelijk. Soms moeten mensen je verlaten. En dan bedoel ik niet voor een mooie vakantie, of een nieuw leven aan de andere kant van de oceaan. Dat is nog te overzien. Nee, dan bedoel ik dat mensen voorgoed bij je weggaan. Dat je ze nooit meer iets kunt vragen, nooit meer een knuffel kunt geven, nooit meer in de ogen kunt kijken. Zo’n afscheid: definitief, voor altijd. Dat je achterblijft met lege handen, met alleen de herinneringen in je hoofd. En dat is waar deze dames mij troffen. Maaike en Tess, twee studievriendinnen die hun creativiteit hebben ingezet om dat soort afscheid de aandacht te geven die het verdient. De naam? De Herinneringsfabriek.
Een herinnering omlijst in woord en beeld
De Herinneringsfabriek maakt rouwkaarten persoonlijk: een herinnering omlijst in woord en beeld. De familie vertelt aan de Herinneringsfabriek over het leven van de overledene en zij schrijven binnen een dag persoonlijke poëzie en geven het geheel vorm. Zo krijgt de rouwkaart meer dan alleen de informerend functie, het brengt ook troost en herinneringen. Zoals ze het zelf zeggen: ‘De kunstwerkjes vieren het leven van de overledene’.
Afscheidsprijs
Ik vind dit mooi. Ik hou ervan. Ik krijg er een brok van in mijn keel. Zouden we niet allemaal op een bijzondere manier herinnerd willen worden als we moeten gaan? En daarom gun ik deze meiden de Yarden Afscheidsprijs. Met het prijzengeld kunnen ze hun bijzondere product nog specialer maken. Gun jij het ze ook? Breng dan even je stem uit.